انفاق و بخشش در راه خدا و کمک مالى به افراد محروم و مخصوصا آبرومند توأم با خلوص نیت، از امورى است که در آیات قرآن مجید مکرر بر مکرر روى آن تکیه شده و از نشانه هاى ایمان ذکر شده است.

در روایتى از امام باقر علیه السلام نقل شده که می فرماید: «ان احب الاعمال الى الله ادخال السرور على المؤمن ، شبعة مسلم او قضاء دینه؛ محبوبترین اعمال نزد خدا این است که قلب مؤمن نیازمندى را مسرور کند، به اینکه او را سیر کرده، یا بدهى او را ادا کند».

امام على علیه السلام می فرماید: «طُوبى‏ لِمَن أنفَقَ الفَضلَ مِن مالِهِ وأمسَکَ الفَضلَ مِن کلامِه؛ خوشا به حال کسى که زیادى مال خویش را انفاق کند و جلو زیاده‏‌گویى خود را بگیرد. و نیز می فرماید: «إنّکُم أغبَطُ بما بَذَلتُم مِن الرّاغِبِ إلَیکُم فیما وَصَلَهُ مِنکُم؛ شما از چیزى که بخشیده‏اید سود بیشترى مى‏برید تا کسى که آن را به دست آورده ‏است». و در سفارش به ‏فرزند بزرگوارش امام حسن‏‌علیه السلام می فرماید: «إنّما لکَ مِن دُنیاکَ ما أصلَحتَ بهِ مَثواکَ ، فأنفِقْ فی حَقٍّ ولا تَکُن خازِناً لِغَیرِکَ؛ در حقیقت بهره تو از دنیایت‏ همان ‏است که ‏با آن ‏آخرتت‏ را بسازى. پس در راه حقّ خرج کن و خزانه‌‏دار دیگران مباش» پیامبر خدا صلى الله علیه وآله می فرماید: «ما نَقَصَ مالٌ مِن صَدَقَةٍ قَطُّ ، فأعطُوا ولا تَجبُنوا؛ هیچ مالى هرگز بر اثر صدقه دادن کم نشد. پس عطا کنید و نترسید».

پیامبر خدا صلى الله علیه وآله می فرماید: «مَن مَنَعَ مالَهُ مِن الأخیارِ اختِیاراً صَرَفَ اللَّهُ مالَهُ إلَى الأشرارِ اضطِراراً؛ هر که مال خود را به اختیار، از نیکان دریغ کند، خداوند مالش را به اجبار، نصیبِ بَدان گرداند». امام صادق علیه السلام می فرماید: « ما مِن عَبدٍ یَمنَعُ دِرهَماً فی حَقِّهِ إلّا أنفَقَ اثنَینِ فی غَیرِ حَقِّهِ؛ هیچ بنده‏اى نیست که از خرج کردن یک درهم در راهى که حقّ آن است دریغ ورزد مگر این که دو درهم به ناحقّ خرج کند». امام کاظم علیه السلام می فرماید: «إیّاکَ أن تَمنَعَ فی طاعَةِ اللَّهِ ، فتُنفِقَ مِثلَیهِ فی مَعصیَةِ اللَّهِ؛ از خرج کردن در راه طاعت خدا دریغ مکن که (لاجرم) دو چندان آن را در راه معصیت خدا خرج خواهى کرد». در مورد فضیلت انفاق کردن تنگدست،‏ پیامبرخدا صلى الله علیه وآله می فرماید: «ثَلاثَةٌ مِن حَقائقِ الإیمانِ : الإنفاقُ مِن الإقتارِ ، وإنصافُکَ النّاسَ مِن نَفسِکَ ، وبَذلُ العِلمِ لِلمُتَعلِّمِ؛ سه چیز از حقیقت‏هاى ایمان است: انفاق کردن در حال تنگدستى، انصاف به خرج دادن با مردم و دانش بخشى به جوینده دانش».